سندرم گیرافتادگی شانه
درمان گیرافتادگی شانه با شانه بند یکی از روش های موثر برای رفع این مشکل می باشد. سندرم گیرافتادگی شانه، یا به انگلیسی Impingement syndrome ، یک حالت پاتولوژیک در شانه است که به علت فشار و تحریک عصب ها و بافت های نرم در فضای بین استخوانی شانه ایجاد می شود. این حالت معمولاً به دلیل حرکات تکراری شانه در فضای بسیار محدود درون فوقانی شانه رخ می دهد.
هنگامی که فضای بین استخوانی شانه کاهش یابد، بافت های نرم موجود در آن فضا، از جمله عضلات و تاندون ها تحت فشار قرار می گیرند. این فشار می تواند به التهاب، التهاب تاندون (تاندونیت)، خراشیدگی یا پارگی تاندون ها و غیره منجر شود.
علائم این مشکل عموماً شامل درد در منطقه شانه، محدودیت در حرکت و کاهش عملکرد شانه می شود. تشخیص این سندرم معمولاً توسط پزشک ارتوپدیست یا متخصص فیزیوتراپی بر اساس علائم بالینی، تاریخچه بیماری و انجام آزمون های جسمانی و تصویر برداری انجام می شود.
علائم سندروم گیر افتادگی شانه
سندرم گیرافتادگی شانه معمولا با علائمی خاصی همراه است که تشخیص آن را ساده تر می کند. از جمله علائم و نشانه های این مشکل می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:
- معمولا افرادی که دچار این مشکل می شوند، در قسمت های بالایی و بیرونی شانه خود احساس درد می کنند.
- افرادی که دچار این مشکل هستند در طول شب نیز درد را احساس می کنند و همین موضوع روند خواب آن ها را نیز مختل می کند.
- بالا بردن شانه در این سندروم بسیار دردناک است و اگر بخواهید دست خود را بالای سرتان ببرید درد شدیدی را احساس خواهید کرد.
- ضعف در بازو نیز یکی دیگر از علائم این سندرم است.
چه عواملی منجر به سندرم گیر افتادگی شانه می شود؟
از جمله عواملی که منجر به سندروم گیرافتادگی شانه می شوند می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:
- التهاب عضلانی تاندونی: التهاب عضلانی تاندونی در شانه می تواند به فشار و تحریک تاندون ها و بافت های اطراف منجر شود و سبب سندرم گیرافتادگی شانه شود.
- تغییرات ساختاری شانه: برخی تغییرات ساختاری شانه مانند تغییر شکل استخوان ها، توده های ناشی از ترشحات التهابی و ناهنجاری های توانمندی حرکتی شانه می تواند باعث فشار و تحریک تاندون ها و ساختارهای اطراف شانه شود.
- فعالیت های بیش از حد: استفاده بیش از حد از شانه در فعالیت هایی که نیاز به حرکت و قدرت بالا دارند، ممکن است به طور مکرر تاندون ها را فشار دهد و منجر به سندرم گیرافتادگی شانه شود.
- آسیب ناشی از تصادفات و ضربه ها: ضربه ها و صدمات مستقیم به شانه می توانند باعث تحریک و فشار بر تاندون ها و بافت های اطراف شانه شوند و سندرم گیرافتادگی شانه را ایجاد کنند.
- عوامل داخلی: برخی عوامل داخلی شامل عوامل ژنتیکی، بیماری های مزمن مشابه آرتروز شانه و برخی شرایط زیست محیطی ناشی از فعالیت های روزمره می توانند نقشی در بروز سندرم گیرافتادگی شانه داشته باشند.
مهم است بدانید که این عوامل به طور معمول در کنار یکدیگر عمل می کنند و به طور ترکیبی باعث سندرم گیرافتادگی شانه می شوند.
چه کسانی بیشتر دچار گیر افتادگی شانه میشوند؟
سندرم گیرافتادگی شانه بیشتر در افرادی دیده میشود که در ورزش‌ها و فعالیت‌های دیگر که با حرکات چرخش زیاد شانه مانند شنا، بیسبال، والیبال و تنیس و همچنین مواردی مانند شستشوی پنجره‌ها و رنگ‌آمیزی درگیر هستند.
تشخیص سندرم گیر افتادگی شانه
تشخیص سندرم گیرافتادگی شانه معمولاً توسط پزشک متخصص ارتوپدی انجام می شود. برای تشخیص درست، پزشک ممکن است از روش ها و ابزارهای زیر استفاده کند:
- مصاحبه پزشکی: پزشک شما در مورد علائم و نشانه هایی که تجربه می کنید، سابقه دردها و محدودیت حرکت شانه، فعالیت های روزمره و ورزشی و سوابق پزشکی شما سوالاتی مطرح خواهد کرد.
- بررسی فیزیکی: پزشک شما می تواند شانه را بررسی کند تا علائمی از آسیب تاندون ها و ساختارهای دیگر شانه را بیابد. ممکن است از شما درخواست کند تا حرکات مختلفی را با شانه انجام دهید تا محدودیت های حرکتی را تشخیص دهد.
- آزمایش های تصویری: پزشک ممکن است از آزمایش های تصویری مانند اشعه ایکس، آندوسکوپی شانه، آندروگرافی (X-ray)، MRI یا سونوگرافی استفاده کند. این آزمایش ها اطلاعات بیشتری در مورد ساختارهای داخلی شانه ارائه می دهند.
با ترکیب این اطلاعات، پزشک می تواند تشخیص نهایی سندرم گیرافتادگی شانه را قرار دهد و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند. توجه داشته باشید که این سندروم با افتادگی شانه بسیار متفاوت بوده و راه کار های درمانی آن ها نیز با هم متفاوت است. اگر مایل به کسب اطلاعات بیشتر در خصوص افتادگی شانه و درمان های آن هستید، پیشنهاد میکنیم مقاله علت افتادگی شانه را مطالعه نمایید.
درمان سندروم گیر افتادگی شانه
درمان سندرم گیرافتادگی شانه به شدت و نوع عوارض و علائم مربوطه و وضعیت فرد مبتلا بستگی دارد. درمان ممکن است شامل یک یا ترکیبی از روش ها و درمان های زیر باشد:
- فیزیوتراپی: هدف از فیزیوتراپی ابتدا کاهش درد و التهاب و همچنین جلوگیری از تحریک بیشتر و آسیب بافتی است. فیزیوتراپی شامل تمرینات قوی سازی عضلات شانه، تمرینات با حرکت محدود، تکنیک های انتقال و کنترل درد، تمرینات تعادل و استحکام و تکنیک های استراحت و غیره می باشد. هدف اصلی فیزیوتراپی درمان درد و افزایش محدودیت حرکتی شانه است.
- درمان دارویی: در برخی موارد، پزشک ممکن است برای کاهش درد مسکن هایی را با دوزهای مختلف با توجه به شرایط و میزان درد شما تجویز کند.
- موبیلیزیشن یا درمان دستی: تکنیک های موبیلیزیشن و درمان دستی توسط فیزیوتراپیست ها و ارتوپدیست ها برای بهبود محدودیت حرکتی و کاهش درد استفاده می شود. این تکنیک ها شامل فشار به مفاصل در جهات مختلف می شود.
- الکتروتراپی: درمان با استفاده از الکتروتراپی مانند الکترودها و جریان های الکتریکی می تواند به کاهش درد و التهاب و افزایش جریان خون در منطقه شانه کمک کند.
- اولتراسوند تراپی: در این روش، امواج صوتی به منطقه مورد درمان ارسال می شوند تا التهاب را کاهش دهند و فرآیند بهبود را تسریع کنند. این امواج باعث به وجود آمدن لرزشی خفیف شده و این لرزش گردش خون در این ناحیه را افزایش می دهد.
- ماساژ تراپی: ماساژ تراپی می تواند به کاهش درد، افزایش رهایی عضلات و بهبود حرکت شانه کمک کند.
- تزریق استروئید: در برخی موارد شدید و مقاوم به درمان، پزشک ممکن است تزریق استروئیدها (مانند کورتون) را به محل تحت فشار توصیه کند. این تزریقات می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
- شاک ویو: در این روش با یک دستگاه مخصوص امواج شوک را به ناحیه آسیب دیده منتقل می کنند و با تحریک سلول های بنیادی، درد را کاهش می دهند.
- جراحی: در موارد شدید و مقاوم به درمان معمولاً به عنوان آخرین راه حل، جراحی ممکن است لازم باشد.
- تزریق استروئید: تزریق استروئید به شانه میتواند در کاهش درد کمک کند. در صورتی که درد بیشتر باشد میتوان تا دو دوز استروئید را تزریق کرد، اما تزریق بیشتر از این توصیه نمیشود چراکه ممکن است به تاندون شانه آسیب برساند. یکی از نکات حائز اهمین در تزریق استروئید این است که شما باید همچنان تمرینات شانه را انجام دهید چراکه تزریق معمولا فقط برای چند هفته در کاهش درد تاثیر گذار است. تزریق همچنین میتواند عوارضی مانند فرورفتگی دائمی یا روشن شدن پوست در محل تزریق را داشته باشد.
مهم است که با پزشک معالج خود در مورد گزینه های درمانی مناسب و ترکیبی برای سندرم گیرافتادگی شانه صحبت کنید. پزشک شما می تواند بر اساس شدت علائم، تاریخچه پزشکی شما و تشخیص دقیق، برنامه درمانی مناسب را تعیین کند.
هدف از فیزیوتراپی سندرم گیر افتادگی شانه چیست؟
هدف اصلی فیزیوتراپی در سندرم گیرافتادگی شانه شامل مدیریت درد، تقویت و توانبخشی شانه و تغییر وضعیت یا موقعیت شانه است. این اهداف به صورت ترکیبی و همزمان مورد توجه قرار می گیرند و عبارتند از:
- مدیریت درد: سندروم گیرافتادگی شانه معمولاً با درد و عدم راحتی همراه است. هدف از فیزیوتراپی در این حوزه، کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا است. فیزیوتراپیست ها می توانند از تکنیک های مختلف از جمله تمرینات آرام بخش، تمرینات تنفسی، تکنیک های تخلیه درد، استفاده از گرما و سرما و تکنیک های روان‌درمانی استفاده کنند تا به کاهش درد کمک کنند.
- تقویت و توانبخشی شانه: سندرم گیرافتادگی شانه می تواند منجر به ضعف عضلات شانه و کاهش توانایی حرکتی آن شود. هدف از فیزیوتراپی در این حوزه، تقویت عضلات شانه، بهبود استحکام و استقامت آن ها و افزایش محدودیت حرکتی است. فیزیوتراپیست ها می توانند تمرینات قوی سازی عضلات شانه، تکنیک های استحکام سازی و تمرینات تعادل و استقامت را برای تقویت و توانبخشی شانه توصیه کنند.
- تغییر وضعیت یا موقعیت شانه: در برخی موارد، سندرم گیرافتادگی شانه می تواند به عوارضی مانند تغییر در وضعیت یا موقعیت شانه منجر شود. هدف از فیزیوتراپی در این حوزه، بهبود وضعیت و تنظیم مجدد موقعیت شانه است. فیزیوتراپیست ها می توانند تکنیک های مختلفی را به کار ببرند تا به تغییر وضعیت شانه کمک کنند.
آیا فیزیوتراپی برای سندرم گیر افتادگی شانه موثر است؟
بله، فیزیوتراپی می تواند برای سندرم گیرافتادگی شانه موثر باشد. فیزیوتراپی به عنوان یک روش غیرجراحی و غیردارویی استفاده می شود که بهبود درد، تقویت عضلات و کاهش محدودیت حرکتی شانه را هدف می گیرد. فیزیوتراپی معمولاً به همراه سایر اقدامات درمانی مانند داروها، تزریقات موضعی و در صورت لزوم روش های دیگر مانند روش های تسکین دهنده درد مورد استفاده قرار می گیرد. اثربخشی فیزیوتراپی به میزان و شدت گیرافتادگی شانه، علت اصلی آن و وضعیت فرد بستگی دارد.
روش های موثر برای بهبود سندرم گیر افتادگی شانه در خانه
چند روش موثر جهت بهبود سندرم گیرافتادگی شانه در خانه عبارتند از:
- استفاده از شانه بند برای سندرم گیرافتادگی شانه: برای درمان سندروم گیر افتادگی شانه می توانید از شانه بند طبی یا بریس شانه استفاده کنید. انواع شانه بند در مدل های مختلف وجود دارد و شما باید با توجه به شرایط و نیاز خود مناسب ترین نوع را انتخاب کنید. یکی از مناسب ترین شانه بند ها برای درمان گیر افتادگی، شانه بند یکطرفه سما طب کد 3011 میباشد که در نگهداری شانه بدون ایجاد محدودیت برای حرکات مفصل تاثیر گذار است.
- تمرینات استرچینگ: می توانید از روش های استرچینگ ساده مانند چرخش متناوب شانه، خم کردن و دراز کشیدن بازوها و چرخش گردن استفاده کنید. تمرینات استرچینگ را با دقت و بدون ایجاد درد یا تنش انجام دهید.
- تمرینات قوی سازی: انجام تمریناتی برای تقویت عضلات شانه می تواند بهبود گیرافتادگی شانه را تسریع کند. تمریناتی مانند پشت سر بردن با دمبل، پرس سرشانه با دمبل یا وزنه کوچک، پرس کردن بازوها به جلو و به عقب و پشت سر بردن با شست پشتی را در نظر بگیرید. قبل از انجام هر تمرین، بهتر است با یک فیزیوتراپیست مشورت کنید تا مطمئن شوید که تمرینات صحیح به اندازه کافی و بدون آسیب به عضلات انجام می شوند.
- گرم کردن: گرم کردن ناحیه آسیب دیده می تواند به کاهش درد و تسکین عضلات شانه کمک کند. می توانید از حوله گرم، دستمال گرم، یا کیسه آب گرم استفاده کنید.
- تکنیک های آرام سازی: استفاده از تکنیک های آرام سازی مانند تنفس عمیق، مدیتیشن، یوگا و تمرینات تمرکز ممکن است به شما در این زمینه کمک کنند.
درمان دارویی سندروم گیر افتادگی شانه
در صورت تجویز پزشک میتوانید برای کاهش درد شانه از مسکن های ایبوپروفن یا ناپروکسن استفاده کنید. اما برای درد های بیشتر و شدیدتر تجویز مسکن های قوی تر انجام میشود.
کجا می تونم اطلاعات کاملتری درباره این موضوع پیدا کنم